Czarny deszcz (Black Rain)

Tu się z panem Łukaszem zgodzę! Życie miłośnika muzyki filmowej łatwe nie jest. Ale jakoś się wyróżniamy wśród fanów takiej Britney Spears, co? ;) I o to chodzi!! Szkoda tylko, że czasami tak pragniemy jakiejś płyty, a płyty nijak znaleźć... Smutne...

Soundtracku Zimmera do "Black Rain" warto posłuchać z kilku powodów choć sama muzyka mnie nie porwała. To pierwsza współpraca Hansa z reżyserem Ridleyem Scottem a zarazam punkt zwrotny w sposobie pisania partytury do kina akcji. Prym wiodą ciężkie brzmienia wydobyte z syntezatorów a całość jest bardzo dynamiczna i na owe czasy nowoczesna. I właśnie dochodzę do sedna - otóż płyty tej warto też posłuchać po to by zobaczyć jak szybko zmieniają się standardy, jak szybko technika osiąga nowe poziomy. To oczywiście moje zdanie - ale uważam, ze partytura do "Black Rain" jest już przestarzała. Sama zaś kompozycja do tego filmu co najwyżej przeciętna. Orkiestra - jeśli już ma coś do zagrania - popada w schematy rodem ze słabego serialu sensacyjnego. Oryginalności dodają tu dynamiczmne brzmienia syntezatora (perkusja) i to one są własnie są najlepszym punktem tego raczej topornego i przestarzałego soundtracku. To pierwsza konfrontacja Zimmera ze światem hollywoodzkiego kina akcji. Ten eksperyment był ewenementem na swoje lata,ale już dwa lata póżniej w Backdraft Hans Zimmer pokazał wszystkim, ze odrobił lekcje i nie jest to już eksperyment a przemyślana, efektowna i porywająca rzecz. Temat przewodni pojawiający się w ostatnim utworze rzeczywiście jest melodyjny i wpadający w ucho, ale zaaranżowany i zagrany (podkreślam - WG MNIE) w niezbyt interesujący, toporny sposób. Ogółem - istotne osiągnięcie wczesnego stylu Zimmera, które zapoczątkowało i pewnie doprowadziło do wyrobienia jego niezwykłego stylu w pisaniu "action score", samo w sobie jednak ( i po upływie czasu) schematyczne i mało interesujące.

Ja posiadam niestety tylko wersję "expanded". Jest tam jeden genialny utwór "Photo", gdzie zawarty jest motyw przewodni w świetnej aranżacji. Użyto w nim syntezatorów, szybkich bębenków i chyba trąbki.... (no i oczywiście elektroniki) W każdym razie bardzo mi się spodobał. Dopiero teraz się dowiedziałem, że to pierwszy action score w dorobku Zimmera. Jak na pierwszy raz to nawet dobrze

W całości zgadzam się z opinią zimma 44. Bardzo wyraźnie da się odczuć, że to pierwszy typowy action score Zimmera, że tu dopiero próbował różne pomysły i aranżację. Jest to chyba najbardziej monotonna kompozycja tego pana. W czasie słuchania wersji expanded gdzieś w połowie miałem wrażenie, że cała ścieżka leci po raz drugi. Trudno wychwycić jakieś kulminacyjne motywy, tak charakterystycznie w późniejszych tego typu scorach.Jak dla mnie jest to produkyt do jednokrotnego przesłuchania. Jak mówiłem - całą prawdę o tej płycie napisał zimm44, więc nie będę go powtarzał :)