Dzieci z Doliny Młynów

W ostatnim czasie wielkie tryumfy święcą wszelkiego rodzaju seriale. Od "Lost" począwszy przez "Gotowe na wszystko" aż po "Skazanego na śmierć", zyskują one sobie ogromne rzesze fanów z zapartym tchem śledzących kolejne odcinki. Przy tak wielkim zainteresowaniu najróżniejszymi amerykańskimi serialami może pojawić się refleksja nad podobnymi produkcjami na naszym rynku, które w końcu mają dość ciekawą historię. W Polsce mieliśmy wiele bardziej lub mniej udanych seriali, które zgromadziły całkiem sporą widownię. W tym ogromnym repertuarze można było znaleźć zarówno produkcje sensacyjne, kryminalne, komediowe ale także przeznaczone dla dzieci i młodzieży. Zwłaszcza te ostatnie, z pewnością były bardzo ważnym elementem dzieciństwa wielu osób. Któż nie pamięta takich seriali jak "Tajemnica Sagali", "WOW" czy "Janka", które swego czasu były prawdziwymi hitami. Mimo że pod wieloma względami ustępują one współczesnym produkcjom to jest jeden element, który sprawia, że nie można im odmówić klasy. Tym elementem jest muzyka, która w tego typu polskich produkcjach zazwyczaj stała na bardzo wysokim poziomie.

Jednym z kompozytorów, któremu to zawdzięczamy jest bez wątpienia Andrzej Korzyński. Obok takich twórców jak Jerzy Matuszkiewicz czy Krzesimir Dębski, to właśnie on miał największy wkład w budowę marki, jaką jest muzyka w polskich serialach. Od jakiegoś czasu mamy szansę zapoznawać się z odświeżonymi partyturami Andrzeja Korzyńskiego, jakie ukazują się za pośrednictwem Soundtracks.pl. Są to wydania cyfrowe, które po uiszczeniu odpowiedniej opłaty można pobrać za pośrednictwem internetu w postaci plików mp3 lub ape. Istnieje także możliwość zakupienia profesjonalnie wykonanego "zestawu archiwizującego" w postaci wydrukowanych okładek i płyty z lakierowanym nadrukiem. Po wydanej w taki właśnie sposób "Szamance" i "Sweet Music" przyszedł czas na "Dzieci z Doliny Młynów". Jest to zbiór muzyki, jaką Andrzej Korzyński stworzył w latach 80` na potrzeby trzech seriali telewizyjnych: "Urwisy z Doliny Młynów", "Klementynka i Klemens" oraz "Janka". Wszystkie kompozycje są wykonywane przez Orkiestrę Polskiego Radia i Telewizji a przy okazji tego wydania zostały też nieco odświeżone cyfrowo.

Niemałą przyjemność sprawiło mi ponowne wysłuchanie fragmentów muzyki z serialu "Janka", jako że jest to serial z mojego dzieciństwa. Te kilka dźwięków wywołało sporo miłych wspomnień i małą tęsknotę za tym beztroskim okresem mojego życia, który już bezpowrotnie minął. "Dzieci z Doliny Młynów" to płyta, która wywołuje sporo takich miłych wspomnień i to nie tylko z powodu seriali, z których pochodzi ta muzyka, ale też ze względu na nią samą. Kompozycje Andrzeja Korzyńskiego, które się tutaj znalazły, są taką ikoną dawnej muzyki filmowej, jakiej już niestety się w rodzimych filmach nie spotyka. To charakterystyczne brzmienie, swoboda, melodyjność i rozmach jest czymś co stanowiło kiedyś istotę polskiej muzyki filmowej. Mnóstwo tutaj melodyjnych tematów i motywów oprawionych w ładne ^*orkiestracje, których aż chce się słuchać. W niemal każdym utworze można znaleźć coś imponującego i zachwycającego. Nie sposób nawet uniknąć skojarzeń ze starszymi dziełami samego Ennio Morricone - majestatycznymi, pełnymi emocji a jednocześnie posiadającymi sporo drobnych smaczków. Andrzej Korzyński nieustannie wykorzystuje najróżniejsze flety i inne instrumenty z sekcji dętej drewnianej, co nadaje całej muzyce pewnej lekkości i pogody. Coś takiego doskonale ilustruje też zabawę, beztroskę i wielką przygodę, które są atutami dzieciństwa. Dodatkowo dość szybkie tempo większości kompozycji nadaje całości pewnej żywiołowości i radości. Innymi słowy łatwo domyślić się, że jest to muzyka pochodząca z filmów przeznaczonych dla dzieci lub młodzieży.

Trzeba przyznać, że płyta jest bardzo spójna i poszczególnych kompozycji słucha się bardzo dobrze. Paradoksalnie zdaje się niestety, że w tej spójność tkwi jej główna wada. Problem pojawia się, gdy chce się tej płyty posłuchać w całości - od początku do końca. Mimo wysokiego poziomu kompozycji i spójności materiału można wtedy odnieść wrażenie pewnej monotonii. Tematy skomponowane przez Andrzeja Korzyńskiego są naprawdę świetne, jednak nie przykuwają uwagi na tyle żeby w napięciu i ciągłym zainteresowaniu przetrwać te niemal 75 minut nagrania. Kolejne wersje tematów są bardzo przewidywalne i przez to nużące. Poza tym Andrzej Korzyński nagminnie eksponuje dwie sekcje orkiestry - smyczkową i dętą drewnianą - czasami niemal całkowicie marginalizując pozostałe. Mimo, że robi to z naprawdę wielkim kunsztem to brak tutaj tego zróżnicowania instrumentalnego, które mogłoby uatrakcyjnić całą płytę.

Jedynymi kompozycjami, które naprawdę wyróżniają się w tym ogromie ślicznych melodii, są te wykorzystujące elektronikę - i nie jest to niestety wyróżnienie pozytywne. O ile w kontekście obrazu pojawienie się takich sztucznych, syntetyczny i dość kiczowatych dźwięków zapewne spełniało swoją rolę doskonale, to tyle na tej kompilacji bardzo razi. Owa elektronika nie jest bowiem jakoś szczególnie wysublimowana i miejscami brzmi naprawdę fatalnie w otoczeniu pełnych gracji dźwięków orkiestry. Najlepszym przykładem takiego zgrzytu atakującego już na samym początku jest utwór "Pejzaże / Marzenia / Poranek". Do tej samej beczki, kompozycji, których spokojnie mogłoby tutaj zabraknąć, można wrzucić "Duchy / Cmentarz", "Czarodziejski pierścień" czy "Jaskinia / Kapitan Groźny / Tajemnica" z dźwiękami przypominającymi "Seksmisję" Henryka Kuźniaka czy nawet "Akademię Pana Kleksa".

Muzyka, jaką znajdziecie na płycie "Dzieci z Doliny Urwisów" to kawałek pięknej historii polskiej muzyki filmowej. Nie brakuje tutaj ślicznych tematów i cudnych orkiestracji, które przy dokładnym wysłuchaniu naprawdę imponują. Sporo tutaj słodkich melodii i muzyki niezwykle pogodnej, jednak w tak dużej dawce może się ona okazać zbyt trudna do przełknięcia. To zupełnie jak z cukierkami - wszyscy przepadają za ich słodkim smakiem a ich różnorodność łatwo jest dostrzec kiedy je się je w małych ilościach. Jednak kiedy takich cukierków zje się na raz za dużo, to nagle przestają smakować i zaczynają wręcz mdlić. Długo zastanawiałem się, jaką ocenę wystawić tej płycie i ostatecznie zdecydowałem się na nieco naciągnięte 4 gwiazdki. Mimo pewnego przesytu i monotonii jest to muzyka bardzo dobra i przywołująca wiele miłych wspomnień. Choćby dlatego warto po nią sięgnąć.

Recenzja gościnna, pochodzi z serwisu: MuzykaFilmowa.pl

Tweet

Zobacz także:

Szamanka

Sweet Music