Medal of Honor

Współczesne pokolenie może poznawać realia wojny już nie tylko dzięki literaturze i filmom, lecz również za pośrednictwem gier komputerowych. Ich twórcy z coraz większą dokładnością ukazują obraz walki, imponując nierzadko dbałością o najdrobniejsze szczegóły ukształtowania terenu, architektury, umundurowania, broni itp. Jedną z pierwszych tak dopracowanych gier jest "Medal of Honor", której akcja rozgrywa się w najgorętszym okresie II Wojny Światowej (1942 - 1945). Gracz wciela się w alianta Mike`a Powella i wykonuje szereg misji w ramach historycznych działań wojskowych. Bierze udział m.in. w ataku na Arzew, desancie w Normandii czy przemarszu przez granice Niemiec. Rozrywka to niezwykle zajmująca, bo dzięki plastycznemu przedstawieniu wojennej scenerii można ulec iluzji i poczuć się jak prawdziwy żołnierz. Ale niemały wpływ na emocje grającego ma również muzyka Michaela Giacchino.

I właśnie wyjątkowość gry "Medal of Honor" polega na tym, że jako jedna z pierwszych otrzymała tak profesjonalną i bogatą oprawę muzyczną. Doprawdy niejeden wybitny film wojenny ma znacznie mniej ciekawą ilustrację. Tu należy powiedzieć, że tworzenie muzyki na potrzeby gry nieco się różni od komponowania do filmu. W filmie artysta pisze utwory pod konkretne sceny, natomiast pracując przy grze, nie wie dokładnie, jak rozwinie się akcja. Bo przecież każdy przechodzi misję w nieco inny sposób, chociażby w różnym czasie. Dlatego zadaniem kompozytora jest stworzenie odpowiedniego nastroju i klimatu na podstawie ogólnego zarysu misji: jej celu, przeszkód, które napotka gracz, bohaterów oraz lokacji - krajobrazów, pomieszczeń itp. Ale ^*score z "Medal of Honor" wysłuchany na płycie sprawia wrażenie typowej muzyki ilustracyjnej do filmu (w dobrym tego słowa znaczeniu). Michael Giacchino poszedł bowiem dalej. Wszystkie utwory skomponował tak, jakby ilustrował konkretne poczynania gracza. Posunięcie ryzykowne, ale niezwykle udane. Muzyka, niezależnie od tempa i dynamiki, idealnie komponuje się z wydarzeniami widocznymi na ekranie komputera i co więcej jakby popycha gracza do przodu.

W "Medal of Honor" słyszalne są wyraźne nawiązania do dzieł mistrzów muzyki filmowej, szczególnie Johna Williamsa. Skojarzenia z trylogią "Indiana Jones" nasuwają się same. Mamy tu bowiem bardzo podobne dźwiękowe sportretowanie nazistów, zwłaszcza pod względem harmonicznym i instrumentacyjnym, oraz lekko arabską melodykę. Oczywiście Giacchino zachował przy tym swój własny język, charakteryzujący się młodzieńczą brawurą w przetwarzaniu motywów. Niemal wszystkie utwory posiadają nastrój tajemniczy i niepokojący, co bardzo podnosi poziom adrenaliny u gracza, ale także heroiczny patos. Ich aranżacje zmieniają się właśnie w zależności od klimatu. Ogólnie całość została napisana na orkiestrę symfoniczną, ale kompozytor, chcąc uzyskać niepokój czy grozę, używa zwykle kwintetu smyczkowego i kotłów. Z kolei bohaterską walkę oddaje poprzez potężnie brzmiący zespół w pełnym składzie z wyeksponowaną sekcją instrumentów dętych blaszanych oraz werbli i talerzy.

Płytę otwiera utwór "Medal of Honor", będący swoistym preludium do ponadgodzinnej, dramatycznej muzyki akcji. Wojskowy klimat kreuje tu nieco liryczna, pełna przestrzeni melodia trąbki a także "militarne" rytmy werbli. Z kolei bohaterski charakter, nadają przepełnione patosem melodie oraz ^*harmonika, wnosząca nadzieję i jakby gotowość do walki. Takie waleczne emocje co jakiś czas rozładowują liryczne melodie smyczków i klarnetu a także krótkie motywy fletów. Utwór fantastycznie wprowadza słuchacza w klimat niebezpiecznych przygód. Jednak dziwi mnie, że wydawcy soundtracku nie zamieścili na początku jeszcze lepszego utworu wybrzmiewającego w menu głównym gry. Ma on podobny charakter, jednak jest bardziej spójny formalnie i przede wszystkim posiada znakomity temat. Pamiętam, że często zwlekałem z wejściem w świat gry, aby go wysłuchać od początku do końca.

Właściwy klimat muzyki Giacchino możemy poznać już w drugim, znakomitym utworze - "Locating Enemy Positions". Składa się on z krótkich, niezwykle ekspresyjnych motywów smyczków, instrumentów dętych blaszanych i mocnych, zdecydowanych kotłów. Wszystkie sekcje prowadzą ze sobą pełen napięcia dialog. Po raz pierwszy pojawia się tu charakterystyczny, ośmionutowy motyw, przetwarzany potem niemal w każdym utworze na rozmaite sposoby. Jest prosty, ale dzięki temu znakomicie nadaje się do imitacji, która w "Medal of Honor" jest stosowana bardzo często. Ów motyw kompozytor wykorzystuje na rozmaite sposoby - choćby w opisywanym utworze stanowi basową podstawę (słyszymy wolne, mięsiste pociągnięcia smyczków kontrabasów, na które nakładają się lekkie, nieregularne ^*figuracje skrzypiec, niczym podmuchy wiatru), ale też wychodzi na pierwszy plan, jak w 2 minucie i 45 sekundzie, kiedy słyszymy jego progresję wznoszącą w wykonaniu wiolonczel, drobno artykułujących dźwięki (fenomenalny efekt skradania!). Również w "Locating Enemy Positions" usłyszymy jeden z fanfarowych tematów, z odważną, groźną melodią trąbek.

Nie mogę nie wspomnieć o poruszającym temacie dramatycznym, pojawiającym się w "Attack on Fort Schmerzan". Emocjonalną moc nadaje mu piękna melodyka. Z kolei nieco pogodniejszy klimat znajdziemy w "The Radar Train", którego taneczna podstawa rytmiczna smyczków i elegancka melodia ^*waltorni przywodzi na myśl spokojną i malowniczą podróż koleją. Wyjątkowe wrażenie robią też brawurowe, wręcz wirtuozowskie figuracje skrzypiec w "Rjuken Sabotage". Tak imponująco szybkie a jednocześnie selektywne szesnastki skrzypiec nie często można usłyszeć w orkiestrze.

W ogóle tematów jest sporo, ale Giacchino z większym upodobaniem przetwarza drobne motywy, co zresztą da się zauważyć również w jego późniejszych kompozycjach, jak chociażby w ostatniej - "Mission: Impossible III". Jego talent muzyczny manifestuje się niezwykłą elokwencją: "Medal of Honor" zawiera tyle kunsztownych rozwiązań, że trudno wybrać najciekawsze z nich, tym bardziej że opis każdego nie mógłby się ograniczyć do kilku zdań. Ale właśnie dzięki tej różnorodności, prawdziwej feerii dźwiękowych barw, bogactwu motywów i aranżacji - dzieła słucha się nadzwyczajnie, również na płycie.

Nie pozostaje mi nic innego jak gorąco polecić muzykę do gry "Medal of Honor", którą - jak dotąd - uważam za szczytowe osiągnięcie Michaela Giacchino. Najwyższa klasa!

Tweet

Zobacz także:

Medal of Honor: Frontline

Medal of Honor: Rising Sun

Medal of Honor: Airborne