Gość (The Guest)

?Gość? (?The Guest?) to kino zaskakujące. Zaskakujący jest sposób prowadzenia historii przez reżysera Adama Wingarda. Równie ciekawy jest pomysł scenariusza przygotowany przez Simona Barretta (panowie wcześniej pracowali przy horrorze ?You`re next?). Do tego wszystkiego swoje ?trzy grosze? dokładają umiejętnie dobrani aktorzy z odtwórcą głównej roli, Danem Stevensem, na czele. Dla fanów serialu ?Downton Abbey? kreacja Stevensa będzie sporą niespodzianką.

Historia zaczyna się w momencie, kiedy poznajemy rodzinę Spencerów, pogrążoną w żałobie po śmierci najstarszego syna, żołnierza amerykańskiej armii. Każdy z domowników po swojemu próbuje poradzić sobie z tragedią i wydaje się, że powoli losy rodziny wyjdą na prostą. Pewnego dnia jednak w drzwiach ich domu pojawia się David, podający się za znajomego ich syna, i od tego momentu razem ze Spencerami wsiadamy w prawdziwy rollercoaster wydarzeń.

Jednak nie o fabule czy o aktorach chcę pisać, a o towarzyszącej im ścieżce dźwiękowej. Mamy w filmie ?Gość? do czynienia z silną rolą umiejętnie dobranych utworów muzycznych, które obok opisanych wcześniej elementów, składają się na pozytywny odbiór obrazu, stworzonego przez duet Wingard - Barrett.

Adam Wingard często podkreśla, jak dużą wagę w swoich filmach przykłada do muzyki, i dlatego doborem utworów do obrazu ?Gość? zajął się osobiście. Zależało mu na tym, aby pojawiające się w trakcie poszczególnych scen kompozycje, nie były tylko tłem muzycznym dla widza, ale również odzwierciedlały aktualny stan emocjonalny bohaterów. Chciał też, aby również jego bohaterowie tej muzyki słuchali, aby była ona symbolem ich sposobu patrzenia na świat.

Zespoły, których kompozycje znalazły się na płycie z muzyką do tego filmu, to wybór świetnie trafiony. Mimo, że wcześniej nie były mi znane, to na stałe zagościły na mojej playliście. A wszystko za sprawą pulsującego, wręcz psychodelicznego momentami rytmu (Clan of Xymox - ?A day?, Gatekeeper - ?Obsidian?, Mike Simonetti - ?The Magician?), elektryzującego syntezatorowego brzmienia (Annie - ?Anthonio?- wg mnie najlepszy na płycie), czy specyficznego połączenia ostrej perkusji i przesterowanej gitary elektrycznej rodem z lat 70-80 tych (Love and Rockets - ?Haunted When Minutes Drag?, The Sisters of Mercy - ?Emma?).

Motyw przewodni tego zestawienia to niewątpliwie podkreślenie wieloznaczności i brutalności charakteru głównego bohatera, a nie da się ukryć, że swoją kreacją Dan Stevens zawładnął ekranem. Są też jednak w tej składance kompozycje takie jak ?Because I love You? (Stevie B.) i ?Masquerade? (Clan of Xymox), które zgłębiają bardziej intymny poziom historii. Jakby nie patrzeć przecież, David przyjechał przekazać członkom rodziny Spencerów ostatnie słowa ich syna/brata, które przepełnione były miłością… Jakże paradoksalna historia.

Aby nie zepsuć jednak zabawy tym, którzy jeszcze nowego obrazu Wingarda nie widzieli, napiszę tylko, że powinni wybrać się do kina i przekonać na własnej skórze, jak elektryzująca muzyka w połączeniu z ciekawym prowadzeniem historii może przywołać uśmiech, zdziwienie, strach czy zaskoczenie. I to wszystko podane inteligentnie… czasami z przymrużeniem oka.

Dziękuję Pauli Szmidt z M2 Films za zaproszenie na pokaz filmu oraz udostępnienie ścieżki dźwiękowej.

Tweet