Candy Dulfer, saksofonistka altowa, pochodzi z Holandii. Urodziła się 19 sierpnia 1969 roku w Amsterdamie i jest córką legendarnego holenderskiego jazzmana, również saksofonisty - Hans Dulfer`a. Hans już od kilku dekad inspiruje i jest wzorem muzycznego poziomu dla wielu młodych muzyków.

Candy zawsze lubiła jazz, ale nikt nie spodziewał się, że odniesie tak spektakularny sukces. Jej przygoda z saksofonem rozpoczęła się w wieku 6 lat. Ojciec szybko odkrył talent u córki i umieścił ją w lokalnej orkiestrze dętej, gdzie Candy zetknęła się ze swym ulubionym saksofonem altowym. Również dzięki ojcu poznała twórczość sławnych wirtuozów saksofonu jak Sonny Rollins, Coleman Hawkins czy Dexter Gordon. Jednak jej największym mistrzem pozostaje, obok ojca, Miles Davis - "Za zdolność do kreowania nowych stylów i samodoskonalenia przez tak wiele lat" - wyjaśnia swą miłość do króla jazzu pierwsza dama saksofonu.

Kiedy Candy miała 12 (!) lat założyła swój pierwszy zespół - "Funky Stuff". Zespół bardzo szybko zdobywał popularność, szturmując radio i telewizję. Wkrótce "Funky Stuff" było na ustach wszystkich. O wielki jej talent zaczęły ubiegać się liczne wytwórnie muzyczne proponując nagrania. Tym sposobem w połowie lat osiemdziesiątych "Funky Stuff" wraz jej liderką stał się jednym z najpopularniejszych zespołów funkowych w Holandii przemierzając z koncertami po całym kraju. Po uprzednich supportach, wkrótce rozpoczęła się też współpraca z gwiazdami światowego formatu. W 1987 roku na stadionie "Feyenoordu Rotterdam" Candy Dulfer zagrała wspólnie z Madonną, podczas jej europejskiego tournee. Rok później eksponowała swoją dynamiczną grę w brawurowych solówkach na koncercie Prince'a. Wtedy to poznał ją świat. Prince zaprosił ją do współpracy przy piosenkach z soundtracka do filmu "Batman" z 89 roku. Najlepsze przyszło dopiero za rok...

Wtedy Candy została zaproszona przez David'a A. Stewarta - założyciela, gitarzystę i producenta grupy "Eurythmics" - do nagrania partii saksofonu w utworze "Lily Was Here", który to był tematem przewodnim do muzyki z filmu pod tym samym tytułem. Utwór okazał się największym jak do tej pory przebojem Candy i nie tylko. W 1990 roku kompozycja dostała się na szóste miejsce zestawienia w Wielkiej Brytanii, a równocześnie okupowała pierwsze miejsce w Holandii. Do dziś temat z tego filmu należy do najbardziej znanych muzycznych motywów w historii muzyki. Nieustannie grany w radiach czy dyskotekach, przerabiany i remiksowany, zdobywa kolejne rzesze młodszych fanów.

Dzięki "Lily Was Here" artystka sfinalizowała ofertę z wytwórnią "BMG Ariola", która pozostawiła jej muzyczną wolność nagrań. Na rezultaty nie trzeba było długo czekać. W 1990 Candy wydała wraz z "Funky Stuff" pierwszą własną płytę "Saxuality". Trasa koncertowa i przyjazne oceny krytyków potwierdziły przekonanie o wyjątkowych zdolnościach saksofonistki. Debiutancki album autorstwa Candy i utalentowanego gitarzysty Ulco Beda, promowany na całym świecie sprzedał się w ponad milionowym nakładzie. Sukces dowiodło przyznanie Candy w 1991 roku szeregu ważnych nagród, w tym holenderskiej "Conamus Export Prize", oraz przede wszystkim nominację albumu "Saxuality" do prestiżowej nagrody Grammy w kategorii - "Best Instrumental Pop Recording". Zanim Candy wydała debiutancki album współpracowała jeszcze z Van Morrisonem, Arethą Franklin i Pink Floyd.

Lata dziewięćdziesiąte to dalszy rozwój i nieprzerwane pasmo sukcesów dojrzewającej artystki, na które złożyły się kolejne płyty oraz gorące, żywiołowe koncerty począwszy od Europy przez Amerykę i na Japoni kończąc. Zaproponowana wobec słuchacza porywająca mieszanka jazzu, funky, hip-hopu, soulu i rapu sprawiła, że pokochały ją miliony fanów. W 1993 roku jej kolejna płyta - "Sax-A-Go-Go" (zawierająca słynny utwór Prince'a - "Sunday Afternoon") otrzymała laur platynowej płyty, a saksofonistka odebrała po raz trzeci nagrodę "Dutch Export Prize". Odtąd pozycja zawodowa, kariera i uznanie dla urodziwej saksofonistki znaczone było wieloma ważnymi nagrodami, światową karierą, bestsellerowymi nakładami płyt oraz mianem najwybitniejszej artystki holenderskiego, szeroko pojętego jazzu.

Na swojej trzeciej płycie z 1995 roku "Big Girl" zaprosiła do współpracy, dotąd swego długoletniego idola - wielkiego "alciaka" - Davida Sanborna, odświeżając jego utwór "Wake Me When It's Over". Duży wkład w album dołożył także zdolny keybordzista - Thomas Banks. W 1997 roku Candy wydała album "For The Love Of You", który rozszedł się w ponad 2,5 milionach egzemplarzy. Tytułowy utwór na amerykańskiej liście "Billboard's Jazz Contemporary Albums" zajmował miejsce w pierwszej dziesiątce przez dłuższy okres czasu. W lutym 1998 roku podczas amerykańskiego tournee artystka złamała nogę, co wykluczyło koncerty aż do lata. Powróciła triumfalnie, biorąc udział w prestiżowym "JVC Jazz Festival" w Nowym Jorku i wydając pierwsze podsumowanie kariery na płycie "The best of Candy Dulfer". Przyjęła także ofertę wspólnych koncertów z starym przyjacielem - Prince'm na kontynencie amerykańskim. Sam Prince nieraz podkreślał : "Kiedy potrzebuję saksofonu w piosence zawsze dzwonię do Candy". W międzyczasie nagrywała wspólnie z artystami takimi jak : Blondie, Mateo Parket czy Total Touch. W 1999 roku wyszedł kolejny jej album "Girls Night Out" z utworem "Cookie" do ścieżki dźwiękowej filmu Roberta Altmana - "Kto zabił ciotkę Cookie". Ten utwór nagrała z swoim długoletnim przyjacielem - Davidem A. Stewartem. W 2001 roku Candy zagrała na wielkim koncercie w Amsterdamie, a wydana z tej okazji płyta, która ponownie utwierdziła młodzieńczą energię funkowych brzmień seksownej artystki - "Candy Dulfer : Live In Amsterdam 2001" dała artystce po raz kolejny w karierze nagrodę Złotej Płyty.

Candy Dulfer regularnie, o ile pozwala jej na to kalendarz koncertowy, występuje z Prince'm, który już wiele lat temu, w swojej słynnej piosence z pierwszego Batmana - "Partyman", w jednej ze zwrotek tak śpiewa o Candy: "When I need trombone, my dog is Handy. But when I want sax, I call Candy." Za swoje największe muzyczne przeżycie saksofonistka uważa swoje występy z grupą Pink Floyd.

W Polsce jak dotychczas Candy wystąpiła już cztery razy - w Warszawie w Sali Kongresowej (w 1996 roku), na zamku w Krasiczynie (w 1998 roku), w "Piwnicy Pod Baranami" w Krakowie w 2000 roku, oraz 21 listopada 2008 roku w warszawskiej Sali Kongresowej. roku Saksofon na jakim od początku kariery gra Candy to "Selmer Mark VI Alto", którego dostała w dzieciństwie od legendarnego Davida Sanborn`a. Obecna pozycja zawodowa, kariera i uznanie dla artystki znaczona jest wieloma ważnymi nagrodami, światową karierą i bestsellerowymi nakładami płyt. Candy Dulfer od lat uważana jest za najlepszą alt-saksofonistkę na świecie. Następczyń jej wielkiego talentu, idącego w parze z urodą, jak na razie niestety nie widać.


OFICJALNA STRONA INTERNETOWA ARTYSTKI :

http://www.candydulfer.nl/site/eng/

http://www.myspace.com/candydulfer


DYSKOGRAFIA SOLOWA :

Saxuality (1990)
Sax A-Go-Go (1992)
Big Girl (1995)
For The Love Of You (1997)
What Does It Take (1999)
Girls Night Out (1999)
Live In Amsterdam (2001)
Right In My Soul (2003)
Live At Montreux (2005)
Candy's Store (2007)
Funked Up & Chilled Up (2009)


SOUNDTRACKI :

Batman (1989)
Lily Was Here (1990)
Cookie's Fortune (1999)


WSPÓŁPRACA PRZY PIOSENKACH i ALBUMACH (lista niekompletna) :
(wykonawca - tytuł utworu/albumu)

Dulfer & Perikels - I Didn't Ask (1981)
Rosa King & Upside Down - Too Busy (1984)
City-And-State - State Of Mind (1985)
Boom Boom - Mancini Red Skies (1985)
Think Big - Timboektoe (1986)
Sjako - L'amour Qui Fait Boum (1988)
Prince - Partyman (1989)
Prince - Graffiti (1989)
Urban Heroes - Hot Piece Of Merchandise (1989)
Herman Brood & His Wild Romance - Hooks (1989)
David A. Stewart & Candy Dulfer - Lily Was Here (1990)
The Time - Pandemonium (1990)
Pink Floyd - Knebworth : The Event Volume 3 (1990)
Rene Froger - Midnight Man (1990)
Aretha Franklin - What You See Is What You Sweat (1991)
Van Morrison - Hymns To The Silence (1991)
Maceo Parker - Life On Planet Groove (1992)
Rene Froger - Sweet Hello's And Sad Goodbye (1992)
Rene Klijn - Mr. Blue (1993)
Van Morrison - Too Long In Exile (1993)
Boom Boom Mancini - Empowered (1993)
Rene Froger - Live In Concert (1993)
Van Morrison - A Night In San Francisco (1993)
Hips - Hips First (1994)
Hans Dulfer - Big Boy (1994)
Rosa King & Upside Down - The Best Of Rosa King (1995)
Hans Dulfer - Dig (1996)
D'wys - O'beat (1996)
Total Touch - Total Touch (1996)
Various Artists - This The Season (1997)
Herman Brood - 50 (1997)
Blondie - No Exit (1998)
Saskia Laroo - Bodymusic (1998)
Hans Dulfer - Skin Deep (1998)
Van Morrison - Precious Time (1998)
David A. Stewart & Candy Dulfer - Cookie's Fortune (1999)
Blof - Oog In Oog : Live In Ahoy (2001)
Soulvation - Some Love (2001)
Brainpower - Verschil Moet Er Zijn (2002)
Hans & Candy Dulfer - Dulfer Dulfer (2002)
Prince - One Nite Alone : Live (2002)
Prince - Xpectation (2003)
Maceo Parker - Made By Maceo (2003)


biografię przygotował i opracował Adam Krysiński