Błękitna laguna (The Blue Lagoon)

Basil Poledouris, to kompozytor przede wszystkim podziwiany za swoje kompozycje do filmów akcji. Wymieniając jego filmografię często pomija się filmy o głębszej treści, czy też komedie romantyczne do których komponował muzykę. A bardzo nie słusznie. Błękitna laguna to prawdziwy przykład jego możliwości. Nie jest to typowa muzyka ilustracyjna, lecz emocjonalnie pobudzająca swoimi pięknymi tematami.

Błękitna laguna to muzyka w stylu europejskich kompozytorów - często skupia się na emocjach, a nie na akcji. Przy tym przesączona romantyzmem, spokojem i sielankowym klimatem. Motyw przewodni tego soundtracku na długo pozostaje w pamięci, a dzięki różnorodnym aranżacjom, jego częste pojawianie się nie irytuje, a wręcz przeciwnie - wyczekuje się tego tematu.

Poledouris stworzył dzieło różnorodne, więc oprócz utworów sielankowych, znalazły się tu także kompozycje dramatyczne, dynamiczne i nostalgiczne. Są one jednak w mniejszości, co odpowiada fabule filmu. Na różnowordność tego soundtracku składają się także ^*orkiestracje. Bardzo ciekawym, i rzadkim, elementem jest wykorzystanie klawesynu np. w utworze The Sands Of Time. Towarzyszy on np. scenie oglądania starych zdjęć. Dzięki temu Poledouris przenosi nas w odległą przeszłość.

Szkoda tylko, że Błękitna laguna to zaledwie pół godziny muzyki. I choć ten czas, to norma dla soundtracków Poledourisa, to chciałoby się usłyszeć więcej.

Tweet